วันพุธที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2557

เรื่องจริง.......ยิ่งกว่านิยาย

ตอนที่ ๑ เด็กน่าสงสาร

             เมื่อปี พ.ศ.2534 ได้มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเกิดมาด้วยน้ำหนักแรกเกิดเพียง ๒,๗๐๐ กรัม ตัวเหลืองเพราะไม่สมบรูณ์จึงต้องเข้าไปอบในตู้อบของโรงพยาบาล และแม่ก็ได้ตั้งชื่อเค้าว่า "พร" เพราะเค้าคือพรที่แม่เค้าขอต่อพระเจ้า เมื่อถึงวันที่ต้องออกจากโรงพยาบาลพรมีเพียงแม่และยายที่มารับเค้า บางคนสงสัยว่าพ่อของพรไปไหน คำตอบก็คือ พรไม่มีพ่อ? งงกันไหมล่ะ เพราะพ่อของพรทิ้งแม่และพรไปตั้งแต่ตอนที่แม่ของเค้าตั้งครรภ์ได้เพียง ๑๐ เดือนเท่านั้น (น่าสาร)

             วันเวลาผ่านไปพรก็ได้เข้ารับการศึกษาที่โรงเรียนใกล้บ้าน มีแม่และยายของเค้าผลัดกันเดินไปส่งที่โรงเรียนทุกเช้า พอเข้าในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ พรก็เดินไปโรงเรียนเองพร้อมเด็กแถวบ้านสองสามคนเป็นแบบนี้ทุกวันจันทร์-ศุกร์ มีครั้งนึงในฤดูฝน ตอนเลิกเรียน พรยืนรอแม่ของตัวเองมารับด้วยความหวังและไม่ยอมไปกับใคร ถึงแม้น้าข้างบ้านที่มารับลูกของแกจะพาไปส่งด้วยก็ตาม

๑๐ นาทีผ่านไป

๓๐ นาทีผ่านไป

๑ ชั่วโมงผ่านไป  ก็ยังไร้วี่แววของแม่ พรตัดสินใจเดินกลับบ้านเองทั้งที่ฝนยังคงตกหนักพร้อมกับความผิดหวังที่หลั่งรินออกมาหลายหยด เมื่อเดินกลับมาถึงบ้านเห็นแค่ยายกำลังทำอาหาร มองไปรอบก็ไม่เห็นแม่ พรก็เลยถามยาย และคำตอบที่ได้มันทำให้พรถึงกับพูดไม่ออกยายบอกว่า "แม่ไปกินเหล้ากับเพื่อน" ในใจของพรนั้นคิดว่าแค่เกิดมาพ่อไม่มีถูกทิ้งตั้งแต่เด็กก็ปวดใจจะแย่ ไหนยายจะแก่หลงๆลืม แม่ก็ยังมากินแต่เหล้า เมาเกือบทุกวัน ทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้ด้วย รู้สึกเหมือนขาดความอบอุ่น แต่จะทำไงได้ชีวิตต้องดำเนินต่อไป พรรีบอาบน้ำและมากวาดบ้าน นั่งทำการบ้าน และทานข้าวกับยายสองคน เพราะแม่ยังไม่กลับบ้านทั้งที่มันก็ปาไปตั้งสี่ทุ่มกว่าแล้ว


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น